telefonda konuşamam bilirsin,
mektuplarıysa ertelerim hep, belki de yazım çirkin diye.
çok düşündüm, çok kurdum,
karar verdim hep vazgeçtim, ama sana yazabilirim nihayet.
aslında söz vermiştim, duygularımı kilitlemiştim, ta ki sen açana dek.
korkma sevgi dilenmeyeceğim ama bilirsin beni işte
bitiririm her şeyi bir dikişte

ne yapayım
aşk bu, savaş bu binlerce yıldır sürüp giden
aşk bu, savaş bu kadın ve erkek arasında

artık saymıyorum yılları, bana değip geçen hayatları,
zaten pek de sevmem insanları.
ama kimi dostlar var sevdiğim, sokak köpekleri beslediğim,
bazı güzel anılar biriktirdiğim.
tutku garip bir şey ve çok vahşi,
ve çok hırslıydım zaten ben de o yüzden de yağmaladım seni...
kolay değildir bilirim, bir aşkı bir kalbe koymak,
hele bir başkasını severken sen.

teşekkürler, bir zamanlar beni cok sevdiğin için
bu mektup da olmadı, kelimeler toparlanmadı, işte şimdi çöpe gidiyor.
yine de mektubuma son verirken,
seni her zaman çok seven,
ben

söz-müzik: teoman