| GÖNÜLÇELEN 2001 |
ZAMPARANIN ÖLÜMÜ
(İKİNCİ VE SON BÖLÜM)
galiba, kendinizi pek enteresan sanıyorsunuz
büyümeyen adam sendromu bu
ama yaşlanıyorsunuz
küstah taklidi yapan erkekler familyasından
milyarlarca zavallı adam
midemi kaldıran
ya siz hâlâ bıkmadınız mı hiç kendinizden?
evinden uzak yalnız kovboy triplerinizden?
hadi gelin uyuyun koynumda
eğer çok isterseniz
ben uyanmadan giderseniz
beni memnun edersiniz
pardon ama, herhalde bizim de bir gururumuz var
nefret et, ama acıma yeter ki
istediğin kadar
halbuki, güzel kent masalları vardı aklımda
mum ışığında anlatacağım
kadın ve erkek hakkında
tanırsınız benim gibilerini
boş sokaklardan
çizgilere basmadan yürümeye çalışan insanlardan
ama dün akşam dedim ki kendi kendime;
“düşünme
kim anlamış ki sen anlayasın böyle!”
geldim sevgili arabam düldül
yalnızız yine
patlıycam çok sıkıldım
kendimden ben bile
bir ağustosböceğiydim ben
ama kaybolmuş sazım
eyvah polis amcalar her yerde
galiba yan bastım
hiç üfletme memur abi
nefesim 95 oktan
valla patlarız alimallah
yanımda kibrit çaksan
sen sormadan ben söyleyeyim
ne ehliyet, ne ruhsat
ne de sigortam var
sadece bu meymenetsiz surat
sağ olsun memur abi
anlayışlı çıktı.
üzüldü halime, “hadi git” dedi
“sakın sürme hızlı”
gözüm kapalı bile giderim ben bu yollarda
eh bi de;
yavaş kullanmak ayıp olur içtiğim onca şaraba
bas gaza!
düşünme!
kim anlamış ki sen anlayasın böyle!
söz-müzik: teoman