pardon sizi birine benzettim
geçmiş yıllardan
yemin ederim azcık içtim
bu halim doğuştan
şampiyonum sanırken
diskalifiye olduğumdan
işte sevgili bayan
tüm gevezeliğim bundan
bir kız tanırdım eskiden
“hayat berbat” derdi
loş kalbinde
hayal kırıklıkları biriktirirdi
her filmden, kitaptan
bir rol seçerdi
beğensin diye gelirse ölüm
makyajsız gezmezdi

tanırsınız benim gibilerini
boş sokaklardan
çizgilere basmadan
yürümeye çalışan insanlardan
ama dün akşam dedim ki
kendi kendime;
düşünme!
kim anlamış ki sen anlayasın böyle?

bir şey söyledi ki, bence de doğru,
bir bar filozofu
“çok kadın hiç kadındır oğlum, yalnızlıktır sonu”
kadehte yansımama baktım
ayaklı bir kanıttım
kadın dergileri testlerinde
her soruya yanıttım

öyle güzelsiniz ki
galiba korkmaya başlamalı
sizin kadar güzel olmak
hemen yasaklanmalı
durun, tahmin edeyim;
balıksınız değil mi?
çok yalnızım,
n’olur size gidelim mi?

düşünme!
kim anlamış ki sen anlayasın böyle?

söz-müzik: teoman